De aanslag.

Een verlossend idee van Chiavel om de laatste dag af te sluiten in zijn privé-zwembad. Iedereen was toe aan afleiding na vier dagen van vaak wel penibele discussies. Elke dag hadden ze ingeleid met exercities in de grote sportzaal. Zelf waren ze gewend voor het ontbijt de slaap uit hun lome lijven te sporten. Tot zijn verrassing hadden de vrouwen hier vol overgave aan meegedaan, alsof ze niet anders gewend waren. In de vroege uren was het daar een kille bedoening, maar dat deerde ze niet. Ook met de Spartaanse onderkomens van de leden van de cohorte hadden ze geen moeite.

De voorziening die hun leider voor zichzelf in de kelders van zijn bungalow waren een stuk comfortabeler. De vrouwen hadden het al een keer mogen bewonderen. Zijn voorstel kreeg dan ook hun enthousiaste instemming. De conferentie waren ze zonder al te veel kleerscheuren doorgekomen en dat mocht best gevierd worden. De volgende ochtend zouden hun gasten vertrekken en mogelijk dat ze zo toch nog een goede herinnering aan hun verblijf hier overhielden.

Vooral die laatste dag was gespannen verlopen. Het doel van hun beraad de was hun gasten steeds onduidelijker geworden en de resultaten overeenkomstig. Bij de evaluatie die ochtend hadden ze dat beleefd maar in niet mis te verstane bewoordingen geuit Toch was Chiavel steeds opgewekter geworden naarmate het overleg vorderde, alsof alles geheel naar zijn verwachtingen verliep. Hij had hem gepolst wat hem zo plezierde, maar daar had hij wat korzelig op geantwoord. Daarna was hij zich gaan afvragen wat Chiavel werkelijk van plan was met deze bijeenkomst, was die argwaan in hem ontkiemd. Want volgens hem ging de hele operatie als een nachtkaars uit.

En Chiavel was ook niet gek. Tevens was helemaal tot hem doorgedrongen dat zijn project noorderlicht op een fiasco was uitgelopen. Het resultaat hadden al zijn idealen getorpedeerd. Daarvoor hadden zij zich in dat hoge noorden gewaagd, had Burton onaanvaardbare risico’s genomen en hij zijn relatie met Verna op spel gezet. En dat ongeloofwaardig gezwam over kwaliteit. Waar was híj met deze invitatie op uit? Die vraag werd steeds meer zijn obsessie. Chiavel deed nooit zomaar wat, had altijd scherp omlijnde plannen. Met voor hem alles mislukt kon dat nooit wat goeds zijn. Maar als hij iets wilde dan moest dat deze middag blijken.

Het gezelschap had hij inmiddels beperkt tot hun gasten, Burton en hem. De rest van de groep had na het ontbijt afscheid genomen en was opgelucht vertrokken, blij dat ze van dat corvee waren verlost en konden vertrekken voor hun gebruikelijk zwerven.

Eenmaal samen in de zithoek van het zwembad viel kennelijk de spanning bij iedereen weg en ontstond vrij spontaan een gezellige sfeer. De vrouwen prezen nu uitbundig hun ontvangst op de horst, vonden dat ze met alle egards waren ontvangen en meer dan goed verzorgd. Ook het mannelijk simpele van hun horst hadden ze zeer gewaardeerd. Hun kamers, een serie oude kloostercellen, niet luxueus maar van al het nodige voorzien, waren ze best bevallen. Het was duidelijk meer geweest dan ze hadden verwacht. Complimenten te over.

Na enige aarzeling waren ze gekomen. Maar kennelijk waren ze toch wel nieuwsgierig geweest naar dat adelaarsnest. Of was het iets anders? Toen hij Verna belde voor de uitnodiging had ze eerst afhoudend gereageerd. Hij moest het programma maar sturen en dan zou ze wel zien. Zij was nog lang niet bekomen van de schrik die hij haar had gezorgd en hield duidelijk de boot af. Zijn verwachting dat zij zou komen was dan ook niet hoog geweest. Toch was ze hem een week later met een opgewekt gezicht op z’n scherm komen vertellen dat ze de invitatie graag aannam. Ook de reacties van de anderen waren overeenkomstig: eerst terughoudendheid na Burtons uitnodiging en na een week een opgewekte acceptatie. Hadden ze gedurende die tijd onderling overlegd en ook al een geheime agenda voor dit treffen? Tot nu toe was daarvan niets gebleken. Als zij wat van plan waren zou ook dat zich nu moeten openbaren.

Deze dag hadden ze om in kleine kring na te kaarten. Dit had Chiavel zelfs heel zorgvuldig voorbereid. De ochtend had hij ingeleid met een kleine maar forse wandeling. Daarna kwam over de buis een exquise lunch binnen. Daarna hadden ze zich vereend rond zijn luxueuze zwembad voor dat nabeschouwen, en voor wat hij dus verder van plan was.

De anderen opgewekt babbelend probeerde Kervin vat te krijgen wat ze eigenlijk bereikt hadden. Om het ijs te breken waren ze de conferentie begonnen met een niet te moeilijke tocht van twee dagen door de omgeving. Vooral Hesta en Estrice hadden hiervan genoten en zich uitgebreid verdiept in diverse andere leden van de cohorte. Ishma had zich voornamelijk beperkt tot gesprekken met Burton. Die twee lagen elkaar blijkbaar steeds beter. Zij bleek evenmin moeite te hebben met deze soms toch wel inspannende en zo nu en dan zelfs linke tocht. Want ook nu had Chiavel niet kunnen nalaten risico’s te nemen. Daardoor was hem opgevallen hoe snel Ishma gevaarlijke situaties inschatte en zo Verna zelfs een keer zowat het leven redde. Die was dan ook als enige blij dat ze die wandeling tot een goed eind had gebracht en ze overgingen op meer geestelijke uitdagingen. Dat ze die ochtend weer op pad moest had haar ook maar matig bekoord.

De conferentie was begonnen met een woord van waardering van Ishma voor hun initiatief. Daarna was het even pijnlijk geworden met Chiavel aan het woord. Hij had getracht het onderwerp in te leiden met een poging uit te leggen wat kwaliteit was, maar met een brei van woorden bewezen dat hij daarop elke visie miste. Vrouwen waren nu eenmaal aan hem niet besteed en zijn gasten voelden dat meteen aan. Ze raakten zelfs even geprikkeld. Chiavel had het gelukkig onmiddellijk begrepen, snel z’n gemeenplaatsen afgerond en daarna de leiding aan hem overgelaten.

Tijdens de conferentie was hem weer opgevallen hoe raak Ishma alles en iedereen doorzag en elke onzorgvuldigheid genadeloos kon afstraffen. Maar ook hoe elegant ze ingreep als de discussie uit de hand liep. En dat gebeurde nog al eens. Deze vrouwen lieten zich niet met gewauwel vervelen, brachten je snel ter zake als je niets te zeggen had... Vooral Ishma zette Chiavel geregeld schaakmat zodat hij na twee dagen zijn bijdrage beperkte tot luisteren en net niet hoorbaar grommen. Tegen dit boegbeeld van hun roedel kon hij geestelijk niet op.

De andere vrouwen vaak ook niet, maar die leden daar niet onder. Integendeel, voor hen was ze duidelijk het bewezen gezag dat ze graag accepteerden. Naar mate het debat vorderde merkte Kervin tevens dat Ishma het niet alleen alles beter wilde weten maar ook wist. Tevens dat onder haar sterke en betrouwbaar vleugels haar kudde zich kennelijk veilig en geborgen voelde en met behoud van hun onafhankelijk. Ishma zette al snel vraagtekens bij het doel van deze bijeenkomst, en werd daarna even afwachtend als Chiavel. Hesta daarentegen vond het best een interessant thema. Met haar aan het woord werd het geregeld leuk.

‘Wat jullie beogen kan ik alleen maar toejuichen. De man verder vervolmaken? Altijd mooi meegenomen. Maar denk wat meer in differentiatie. Wij vrouwen hebben jullie graag in soorten, gevarieerd en spectaculair. Deelmarkten verkennen lijkt me wenselijk, en vervolgens uitzoeken welke man voor wat en wie geschikt is, ze eventueel daarop klasseren en sorteren. ‘Denk eens na over een keurmerk.’ Hesta kon het zich permitteren kieskeurig te zijn in wat ze consumeerde.

‘De man gefragmenteerd, gecertificeerd en op specificatie te leveren,’ had hij Chiavel uiterst kwaadaardig horen brommen. Terwijl hij gebruikelijk in zo’n stemming ontplofte, bleef hij zich toch een verbeten het zwijgen opleggen; alsof hij zijn kans afwachtte.

‘Een cultuuromslag is jullie doel. Maar waarom? Jullie gaan nu al te volledig op in die ene taak.’ Na zo’n opmerking van Hesta kon Chiavel een gezicht krijgen van ik pak jullie nog wel.

‘Wees wat meer mens en minder man,’ vond Ishma. Die kon in haar succesvol atelier best nog wat ijverige knechten gebruiken. Ze bleef zich distantiëren van de discussie, maar kon toch niet nalaten zo nu en dan een sarcastische opmerking te plaatsen. Maar ze beperkte die tot kanttekeningen bij uitweidingen van haar vriendinnen.

‘Kwaliteit is ook wat je zelf wilt.’ Een kunstenaar was mede zelf z’n markt, moest zichzelf immers ook kunnen verantwoorden. Kwaliteit voor je eigen leven… Best een leuke thema’s om verder mee te gaan. Maar na zo’n inbreng liet ze het betoog weer over aan de anderen. Toch waren hem deze bijdragen van haar bijgebleven. Ze had iets van Verna, zette graag de zaken op rij en was sterk in het onderuithalen van vanzelfsprekendheden. Zodra iemand begon door te draven in het luchtledig kwam ze in actie. Was dat misschien de reden waarom zij het zo goed kon vinden met Burton? Ook hij was immers dol op concreet van alles overhoop te halen. Wat hij al niet had verteld over zijn avonturen in haar atelier. Hij was steeds meer gaan begrijpen wat hij in haar zag.

‘Goed, als in het ‘volmaakt man voor vrouwen’ jullie ziel en zaligheid ligt...’ De anderen kregen dan steeds meer plezier in het hameren op het betere man zijn.

‘Braaf opzitten en wachten tot zij wat in je zien,’ hoorde hij Chiavel grommen. Later, samen even alleen, had hij niet kunnen nalaten zijn gal te spugen.

‘Dat je niet door hebt waar we zo op uitkomen. Kijk toch hoe zo’n Hesta Brandell degradeert tot een bronstig dier. Ons bestaan reduceren tot op afroep functioneren voor hun lusten, willen wij dat verder vervolmaken?’ En daarna zijn bekende verhaal: dat ze meer waren dan alleen naar instinct, meer manmens...

‘Ik heb je je gang laten gaan met deze bijeenkomst, wilde jouw plannen niet doorkruisen. Maar zodra ze weg zijn gaan we die gesprekken grondig evalueren. Ik heb ze opgenomen. En dan wil ik vooral weten wat die Ishma met ons van plan is. Zij weet meer, is volgens mij op de hoogte van wat die Estrice heeft uitgedacht. Ik voel dat gewoon.’ Alsof deze conferentie niet zijn idee was geweest, hij had verlangd dat ze doorging en hem dit thema had opgedrongen.

Des te prangender werd zo zijn vraag waarom dan wel. Estrice’s geheim niet aansloot op zijn dromen en verdere onthullingen waren zinloos. Toch had zijn houding iets triomfantelijk afwachtend en zonder berustende afzijdigheid. Hij was duidelijk iets van plan. Hij kende hem maar al te goed. Wat had hij als afsluiting uitgebroed? Ook in de bergen toonde Chiavel soms ditzelfde gedrag als hij anderen voor de lol misleidde en in gevaar bracht. Dat hij dan vaak moets zien af te wenden. Om ze te testen en een ervaring rijker te maken, was dan later zijn excuus. Chiavel speelde graag met het lot van anderen. Wat konden ze nu van hem verwachten? Eerst zijn dringende wens tot deze bijeenkomst, daarna zijn desinteresse en nu zijn opgewektheid. Vanaf dat moment was hij uiterst alert gebleven.

Hij probeerde zich in te leven in de plek waarheen hij ze gelokt had. Het zwembad lag in een kelder onder de bungalow van Chiavel, die gebouwd was bovenop een rotspiek. In pre-antieke tijden waren daarin meerdere kelders en gangen uitgehakt. En mogelijk ook schachten. De voorziening hier voor sport en spel stamden uit postantieke tijden. Chiavel had ze geheel in de oude stijl laten renoveren. Hier ontving hij door hem gerekruteerde of zo maar opgepikte jongeren, zogenaamd voor de uitverkiezingen voor zijn keurtroep. Met drie ervan had hij deze renovatie verricht. Hun samenwerking was toch van dien aard geweest dat die niet werden geselecteerd. Na het gereedkomen hadden ze nooit meer iets van ze vernomen, en kennelijk ook anderen niet. Hij herinnerde zich nog een telefoontje of zij wisten waar ze waren.

De zithoek van het zwemzaal keek met kleine ronde ramen in diepe nissen uit op een dal in de verte. Het bad was geheel naar Chiavels aard ingericht en versierd. Vanaf het plafond keek een lachende sater van geglazuurd aardewerk in gemeen geel, rood en paarsblauwe tinten met glazen ogen in het water. Kervin wist dat het lenzen waren waarmee alles in het bad was te observeren en op te nemen. Aan een van de wanden hing een scherm waarop je dat kon volgen. Tussen de harige bokspoten kromde een stevige fallus met een rood glanzende eikel dreigend naar beneden. Via dat geval kon Chiavel met een afstandsbediening ongemerkt zijn opnames maken. Het commentaar van de gasten op deze grimmige verschijning was er naar geweest.

‘Is dat naar je wensdromen of je nachtmerries, Chiavelletje?’ Die verontschuldigde zich door te beweren dat deze duivel behoorde bij de oorspronkelijke decoratie, maar dusdanig verweerd was dat hij hem opnieuw moest laten modelleren en bakken. Via dat rode puntje was dus van alles in werking te stellen, noteerde Kervin; en ineens: dat het water, dat normaal tot aan de rand stond, nu ruim een halve meter daaronder lag. Uit het bad kwam je dus alleen via de stalen trap aan een van de einden. Kervin had het al geprobeerd via de rand, maar die was dusdanig afgerond en glad dat zijn handen er slecht vat op kregen. Tevens was het bad om te duiken en daardoor te diep om je af te zetten op de bodem. Er was dus maar een middel om uit deze val te ontsnappen, dat trapje, en dat was afneembaar constateerde hij nu ook. Een paar keer liep hij speurend rond het bad. Als Chiavel wat wilde moest het hier gebeuren. Hij voelde zijn onbehagen toenemen. Wat kon de functie van dat bad daarbij zijn? Want alleen daarmee kon hij nog iets laten gebeuren.

Na een half uur luidruchtig stoeien en duiken in het water had iedereen het bad verlaten. Langzaam kwam het water tot rust en werd de bodem met fraai tegelwerk met dolfijnmotieven zichtbaar. Toen zag hij het: de net iets te brede voeg precies in het midden over de volle lengte van het bad; en, het kon verbeelding zijn, met kleine luchtbelletjes erop. Terwijl hij zo haast verstard stond te turen was het of Chiavel hem argwanend opnam. Daarom liep hij gemaakt onverschillig naar een van de ramen om daar tot zich te laten doordringen wat hij gezien had. Het groen van de stijl aflopende helling voor de horst werd met iedere golf in het landschap bleekblauwer. In de late zon spatte hier en daar tussen het groen licht op van een riviertje. Hij wist dat het naar de rotspiek stroomde en daar ondergronds verdween in uitgeslepen grotten. Die gaten lagen onder zijn bungalow. Terwijl iets van angst in hem opwelde moest hij toch glimlachen, voelde hij een grimmige vreugde over wat hij had ontdekt.

Tot nu toe had ook Chiavel vrolijk mee gezwommen en fraaie salto’s gepresenteerd van de hoge plank. Hij scheen zich steeds meer te vermaken. Na het zwemmen en iedereen in ligstoelen met drankjes, giechels en babbels zag hij hem ineens door een deur verdwijnen. Hij voelde hoe zijn lichaam zich spande, stond op en verwijderde zich van het rumoerige gezelschap. Hij wilde elk verdacht geluid kunnen opvangen. Dat deden zijn blote voeten.

‘Net grendels die verschuiven,’ schoot als een pijn door hem heen. Hij merkte nu ook dat Ishma achter hem stond. Zich omkerend zag hij hoe argwanend ze hem aankeek. Ook zij had het kennelijk gevoeld en keek al even verontrust als hij.

‘Weet jij wat dat was?’ vroegen haar ogen. Zwijgend haalde hij zijn schouders op. Meteen daarop kwam Chiavel weer binnen, een badjas luchtig om zijn schouders geslagen. Argeloos liep hij naar het gezelschap.

‘Ik wil wat opnamen van jullie maken ter herinnering aan ons interessant en genoeglijk samenzijn, en wel in het bad. Kijk, die sater z’n ogen, dat zijn de lenzen van een camera die het hele bad overzien. Als jullie nu allen te water gaan en een fraai waterballet ten beste geven dan maak ík ze. Jullie ook, Burton en Kervin.’ Kervin voelde een schok van intense haat door hem heen schieten. Hij dus ook, en die trouwe Burton. Opnamen maken, terwijl de camera waarschijnlijk al lang daarmee bezig was. Dat was beslist zijn plan niet.

‘Die glanzende punt op zijn piemel, dat is het oog waarmee ik de camera kan bedienen. Op het scherm kunnen jullie zien hoe leuk het wordt.’ Uit de zak van zijn badmantel haalde hij een afstandsbediening. Hesta stond meteen enthousiast op.

‘Dat wordt een leuke herinnering voor thuis. Kom op meiden, en jullie mannen ook.’ Hij zag Chiavel glunderen. De schoft, in een klap allemaal. Kervin begreep dat het nu op snel handelen aan kwam. Hij was dicht bij Chiavel gebleven, maar niet de enige. Ishma stond inmiddels vlak naast hem en met een gezicht dat ook zij precies wist wat er echt ging gebeuren. Ze had zijn onrust gepeild, zijn blikken gevolgd, en wist alles van techniek.

‘Opzij, Kervin,’ siste ze zacht. Daarna griste ze Chiavel de afstandsbediening uit handen, rukte hem behendig de badmantel af, wierp hem in het wateren en riep: ‘Achteruit meiden. Ik wil eerst wel eens zien hoe Chiavel het op het scherm doet.’ Haar stem deed iedereen meteen terugdeinzen. Alleen Ishma en hij stonden nog aan de rand van het bad. Hij zag nu ook dat het stalen trapje verdwenen was.

‘Even erin blijven,’ grijnsde ze hem toe, ‘en netjes in het midden en als het kan wat vrolijker kijken.’ Kervin zag zijn gezicht verkrampen van woede, of was het angst. Veilig ver van de kant en zich nog van geen kwaad bewust keek de rest van het gezelschap ginnegappend toe hoe deze grap zou aflopen. Ook zij hadden door dat Chiavel dit niet had verwacht en helemaal niet op prijs scheen te stellen. Het kon dus geinig worden. Kervin greep nog naar de afstandsbediening die Ishma in de hand hield, maar vergeefs. Terwijl ze hem misprijzend aankeek richtte ze die op het rood oplichtende einde van de saterstaart en drukte af. Weer voelden zijn voeten klikken van metaal en hoorden ze een diepe zucht van iets dat zich ontspande. Terwijl Chiavel wanhopig naar de rand tastte zag hij in het midden van het bad een zwarte streep ontstaan die zich razendsnel ontwikkelde tot een grote zwartglanzende bel.

‘Burton,’ brulde hij terwijl hij zich plat op de tegelvloer wierp en het bad in schoof. Die begreep meteen de bedoeling, liet zich vallen en greep zijn enkels. Verder over de rand glijdend reikte hij naar de handen van zijn kameraad. Even voelde hij die zijn vingers beroeren maar tevens dat ze weigerden in te haken. Chiavel wist dat hij verloren had. De bel loste het wateroppervlak op in het peilloos diepduistere gat waarin hij hem zag verdwijnen. De anderen stonden nu ook als versteend rond het bad. Uit de diepte kwam nu een onderaards donderen omhoog dat met een zware dreun en hel naratelen langzaam doofde in de stilte van ver weg klaterend water. Totdat die werd verscheurd door een explosie van stemmen en kreten van de vrouwen achter hem. Met een ruk werd hij nu door Ishma uit zijn penibele posities getrokken.

Als gebruikelijk had Burton hem weer voortreffelijk en zonder een fataal moment van twijfel gezekerd. Maar zijn makker redden was mislukt. Had hij te boos iets te lang geaarzeld of had Chiavel het niet gewild? Hij stond nog steeds als versteend naast het bad om met de anderen toe te kijken hoe de gapende afgrond zich geluidloos weer sloot, de helften van de bodem omhoog draaiden, eenmaal vlak even uitrustten en zich vervolgens met een zware zucht tegen elkaar persten en het fraaie mozaïek met de nauwelijks zichtbare naad in het midden sloten. Daarna hoorden zijn voeten weer zware grendels in sloten sluipen. Meteen daarop begon een waterval het bad te vullen. Gebiologeerd keken ze allen zwijgend toe; tot Hesta gilde: ‘Moordenaars.’ Meteen daarop keken de vrouwen hem dreigend en vol afschuw aan. Behalve Ishma, die wederom de regie in handen nam.

‘Beheersing meiden, we zijn geen mannen. De echte moordenaar heeft zichzelf net geliquideerd. Die zal nooit meer toeslaan.’ Maar Hesta liet zich niet beheersen. Haat vonkte in haar ogen.

‘Wist jij van deze aanslag, en heb je ons daarvoor uitgenodigd?’ Het antwoord kwam van Verna.

‘Onzin. Ook hij en Burton moesten immers mee op die onzalige opname van dat monster.’ Estrice, nog helemaal in trance van het gebeurde brak de spanning met een laconieke opmerking:

‘We kunnen weer zwemmen.’ En inderdaad, nog even en niemand kon vermoeden wat zich hier had afgespeeld. Chiavel had ook dit meer dan groots georganiseerd. Het water steeg snel en nu tot aan de rand van het bad.

Langzaam kwam Kervin nu ook bij uit zijn verdoving. Het was hem nu helemaal helder. Chiavel had hem dit alles laten organiseren om het geheim met het badwater te kunnen doorspoelen. Daarbij moest iedereen die ook maar enigszins daarvan op de hoogte was mee die afgrond in waar hij net boven had gehangen. Zijn overpeinzingen werden verstoord door de stem van Ishma.

‘Kervin, jij vermoedde wat ons mogelijk te wachten stond, nietwaar?’

‘Ja, en daarom wilde ik beletten dat jij die opname zou maken,’ snauwde hij haar toe. ‘Als ook jij datzelfde voorgevoel had, is er sprake van moord.’ Kervin voelde hoe al zijn spieren zich spanden, dat hij haar te lijf wilde. Maar hij beheerste zich. Weer beleefde hij het moment dat hij reikte naar zijn rivaal. Uit gewoonte had hij hem willen te redden. Toch was er iets van opluchting geweest toen hij Chiavel in die plotseling opdoemende bel de diepte in zag vallen, hij besefte dat het niet zij waren maar hij.

‘Ik kreeg ineens door dat er iets fout zat met dat bad en dat we die opnames beter niet konden laten maken,’ zei Kervin. ‘Maar net toen ik Chiavel te lijf wilde en iedereen waarschuwen kwam jij actie. Dit had niet gehoeven en niet mogen gebeuren.’ Een intens verdriet welde in hem op. ‘Dit doen we elkaar niet aan. Chiavel hadden we kunnen stoppen.’ Tranen blokkeerden nu zijn stem. Daardoorheen keek hij vertwijfeld naar de vrouwen die zich in een kring om heen hadden verzameld. Tot Verna daaruit naar voren kwam en zich even tegen hem aandrukte. Hesta verbrak de impasse met de opmerking dat ze het koud kreeg, zich eerst wilde aankleden en pas daarna verder praten. Iedereen vond dit kennelijk een goed voorstel en droop af naar kleedruimten.

‘Jij wist ook wat er met hem kon gebeuren, Ishma.’ Met dit verwijt opende een nog steeds aangeslagen Kervin de discussie. Na een uur hadden ze zich weer verzameld, nu ver van het moorddadige bad in de salon van wijlen Chiavel. Verna drukte zich nog steeds tegen hem aan. Estrice zat bezorgd starend naast een zwaar aangeslagen Burton.

‘Ik vermoedde dat het wel eens geen opname kon worden,’ antwoordde Ishma. ‘Maar of ik dit had verwacht?’ Daarna vertelde ze dat ze voor haar komst al had gezocht naar informatie over hun horst. ‘Van een antiek monument als dit is van alles te vinden. Daardoor wist ik van een waterput op de plek van Chiavels woning. Zijn privé-domein is gebouwd op de fundamenten van een kasteel van net na de jaren nul. Dergelijke versterkingen op een hoge rots bestonden bij de gratie van zo’n put. In antieke tijden is deze vesting verbouwd tot een conferentieoord en was de schacht voorzien van een lift. In postantieke tijden is die verwijderd en deden ze het met een hopper. Het complex kwam toen in bezit van een zakenimperium met onduidelijke maar wel zeer lucratieve activiteiten. Ongetwijfeld heeft dat bedrijf de put de huidige functie gegeven en er tevens voor gezorgd dat daarover niet meer te traceren valt. Tekeningen van of bestellingen voor die verbouwing zijn zorgvuldig uit elk archief gewist. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe een en ander functioneert.’ Haar betoog kon ze zelfs illustreren met kopieën van tekeningen op haar scherm.

‘Kijk, hier is de kelder met het zwembad en daar die put. Toen jij zo zorgelijk rond dat bad liep, Kervin, dacht ik eerst dat ook jij van een en ander op de hoogte was. Maar je gedrag verried anders. Ik zag dat voor jouw die net iets te zware voeg in het midden ook een complete verrassing was. Toen ik die zag wist ik meteen wat hier mogelijk was. Maar dat Chiavel dat zou benutten...’

‘Samen voelden onze voeten de grendels die de bodem zekerden verschuiven. Daarna besloot jij Chiavel’s lot te bezegelen.’ kefte Kervin.

‘Ik wilde hem in de praktijk laten brengen wat hij met ons allen van plan was. Daarbij verwachtte ik een grap en geen massamoord. Zoiets doen we elkaar immers niet aan.’ Ishma liet zich niet zomaar vangen, begreep hij. Een verlammende vermoeidheid gleed over zijn denken zodat hij besloot het gevecht met haar voorlopig uit te stellen.

‘We moeten meteen de politie bellen,’ zei een inmiddels weer bij zijn positieven gekomen Burton. ‘Wat hier gebeurd is moet zij onderzoeken.’

‘Bijvoorbeeld of jullie een moordaanslag op ons wilden plegen. Lijkt me geen goed idee. Ik stel voor dat we eerst overleggen wat er gebeurd is en wat wij er mee willen,’ zei Ishma. ‘Laten we dat morgenvroeg doen. Iedereen krijgt zo de gelegenheid om bij te komen van de schrik en een standpunt te bepalen. Want er moet ook nog zoiets als een motief zijn. Misschien kunnen jullie mannen je daar op concentreren.’ Kervin moest constateren dat deze vrouw ze weer eens schaakmat zette. De politie inschakelen betekende uiteraard moeilijkheden voor Ishma. Maar ook dat die zich zou gaan verdiepen in het waarom van Chiavels. Bij huiszoeking zouden de pagina’s van Estrice ongetwijfeld ergens opduiken. Dat zou leiden tot de onthulling van het verzaken van Estrice en de diefstal van Burton. Het was inderdaad beter dat ook Burton en hij zich eerst nader beraadden over de consequenties hiervan. Daarom knikte hij Burton toe dat ook zij instemden.

***